Voor deel vijf in mijn serie interviews, bezoek ik Frank van Gijtenbeek, de vent die schrijven kent. ‘Geef me een pen en notitieblokje en deze man is gelukkig’, zegt hij over zichzelf. Hij deed de Artist’s Way en de vervolgtraining Walking in this World en schrijft nog bijna dagelijks zijn ochtendpagina’s.
Brief van mijn veertienjarige
Als jongen van 14 zat ik vol ideeën en energie, ik maakte altijd krantjes voor vrienden en familie en radioprogramma’s die ik opnam op cassettebandjes met allerlei zelfverzonnen rubrieken. Toen we tijdens de Artist’s Way een brief schreven vanuit ons jongere zelf, nam ineens die veertienjarige het woord. Hij bracht me weer in contact met mijn speelsheid en levendigheid. Ook dook hij daarna regelmatig op in mijn ochtendpagina’s. Hij gaf me inspiratie en spoorde me aan om nieuwe dingen te proberen, om risico’s te nemen.
Goud
Ochtendpagina’s zijn goud voor mij. Ik weet nog dat ik ervoor het eerst mee begon, daar kreeg ik zo veel energie van. En nu nog: het geeft me ruimte, inzichten, ik kan gewoon lekker dingen van me afschrijven. Het heeft zo veel functies. Ik sta er echt vroeg voor op, want als ik het niet doe, dan mis ik het, dan ben ik onrustiger in mijn hoofd.
De mediastilte
De eerste keer, toen jij zei: ‘we gaan een week niet lezen, geen tv kijken en geen internet’, toen dacht ik: ‘mijn hemel, wie gaat daar effe bepalen wat ik moet doen? Bekijk het, de groeten.’ Maar ik ben het toch gaan doen. Toen merkte ik hoe vaak je afleiding zoekt. Door dingen uit te schakelen, voel je waar het echt om draait en waar je behoefte aan hebt. Toen werd duidelijk hoe belangrijk het voor mij is om weer dingen te maken, om te scheppen, echt een soort schreeuw was het. Dat heb ik onthouden en nu maak ik daar meer ruimte voor.
The Write Way
Tijdens de vervolg training kwam ik in contact met Connie Franssen van the write way. Zij creëert ook een Artist’s Way-sfeer. Laagdrempelig. Vrijheid om dingen te maken. Het gaat niet om de techniek of dat iets aan bepaalde eisen moet voldoen. Nee, ze geeft een opdracht en je laat het gebeuren. Dat ‘laten gebeuren’ is belangrijk. Het hoeft niet gelijk een meesterwerk te worden. Soms heb je anderen nodig om je een nieuwe weg te wijzen. Zo kreeg ik via iemand uit de Artist’s Way groep de tip om les te nemen bij de Theaterkamer en nu schrijf ik mijn eigen cabaretteksten. Het gaat er om kleine stapjes te zetten. Bij elke stap kom je weer op een andere plek en ga je van daaruit weer verder.
Droombaan
Ik werk als redacteur voor kinderprogramma’s op televisie, de baan waar ik als jongen van droomde, maar toch miste ik iets. Ik heb even gedacht dat ik het roer helemaal om moest gooien, maar dat bleek helemaal niet nodig. Sinds ik de Artist’s Way heb gedaan, maak ik naast mijn baan meer tijd voor mijn eigen creativiteit en daardoor heb ik ook weer meer voldoening in mijn werk.
Meer gedichten van Frank van Gijtenbeek kun je lezen op www.deventdieschrijvenkent.nl of op facebook.com/deventdieschrijvenkent.
