Voor deel negen in deze serie, praat ik met Connie Franssen, danseres, schrijfster en trainer. Ze deed mee met de Artist’s Way training in 2012 en de vervolg training in 2013. Dat inspireerde haar tot het ontwikkelen van haar eigen schrijftraining, de ‘Write Way’.
Waar wil je zijn over 5 jaar?
Laatst vroeg een vriendin, waar wil je nou zijn over vijf jaar? Ik vind dat heel volwassen klinken, doelen stellen en daarnaar toewerken. Maar zo werkt het voor mij niet, Ik heb dat nooit gedaan. Dingen komen op mijn pad.
Vroeger heb ik jarenlang professioneel gedanst. Dansen was mijn leven. Ik heb bijvoorbeeld ook een jaar moderne jazz gestudeerd in New York. In die tijd, eind jaren 70, was New York nog een hele nare vieze gewelddadige stad, maar je kon er wel de hele dag lessen volgen. Op mijn 33e werd mijn rugklachten te erg en moest ik stoppen. Via het arbeidsbureau heb ik me laten omscholen en werd systeem beheerder bij TNO. Liep ik ineens rond met een schroevendraaier en hielp mensen met software problemen. Daar lag mijn hart niet. Mijn oudste dochter had veel zorg nodig, dus wilde ik minder werken. Ik kreeg een administratief baantje bij de interne uitgeverij en daar ontdekte dat ik kon schrijven. Sindsdien leef ik daarvan. Zoiets kun je van te voren niet bedenken.
Show up!
Je moet niet wachten tot inspiratie als een cadeautje uit de hemel in je schoot valt, dat is onzin. Je moet gewoon aan de slag. Dat is wat Julia Cameron (schrijfster Artist’s Way) ook zegt: “Show up at the page!”. In de schrijftraining die ik geef, the Write Way, zie ik het keer op keer gebeuren. Mensen komen meestal met het idee: ‘ik kan niet schrijven’. Maar ze krijgen allemaal iets op papier, al vanaf de eerste tien minuten, dat vind ik zo gaaf.
Het was confronterend om tijdens de Artist’s Way te ontdekken hoeveel vooroordelen ik had over creativiteit. Ik vind mezelf niet creatief, ik ben een ambachtsvrouw. Creatief is iemand die een roman schrijft, die schildert of componeert. Terwijl creativiteit natuurlijk alles te maken heeft met een manier van kijken. Hoe je je leven inricht en of je durft te kiezen voor onzekerheid. En dat heb ik eigenlijk altijd gedaan. De Artist’s Way heeft me meer ontvankelijk gemaakt, ik zie en ervaar veel meer van wat er om me heen gebeurt.
Vogels en Reeën
Ik had altijd een groot verlangen naar zo’n tuinhuisje in de natuur. Sinds anderhalf jaar geef ik daar ook mijn schrijfcursus. Ik dacht, dat ik daar zelf veel zou schrijven in wat ik mijn schrijfhuisje noem. Maar dat doe ik bijna niet. Ik kijk uit het raam, ik kijk naar de vogeltjes. Ik ga veel lopen, kijken of ik reeën zie. Er zijn paarden en er worden veulentjes geboren. In het begin was het lastig uit te leggen dat ik daar vaak alleen wil zijn. Mijn man voelde zich dan soms buitengesloten. Maar het is zo belangrijk om een eigen plek te hebben. Om te weten wie je bent, zonder ruis. Ik ben daar Connie, niet iemands vrouw, moeder of collega.
Dance for health
Je kunt er op het vertrouwen dat zaadjes geplant worden in de loop van je leven. En als je je voelsprieten open hebt staan, dan gaat dat vroeg of laat ontspruiten. Zo zag ik twaalf jaar geleden een documentaire over Dance for Health, dansles aan mensen die door ziekte of ouderdom moeilijk kunnen bewegen. Dat raakte me enorm, maar ik worstelde in die tijd zelf met een blessure, dus kon ik er niets mee. In de tussentijd ben ik geopereerd aan mijn rug en heb weer mijn lijf terug. En nu ben ik onlangs gestart met de opleiding om zelf die danslessen te geven. Op mijn oude dag moest ik weer auditie doen. En het is gelukt! Eigenlijk is het precies hetzelfde is als The Write Way. Het is een ander kanaal, maar het is ook een manier om mensen in beweging te krijgen, letterlijk en figuurlijk. Ik voelde me meteen helemaal thuis.
Meer lezen over Connie Franssen en the Write Way?
Kijk op conniefranssen.nl
